babie lato?

Od kiedy wróciliśmy z północy prawie nieprzerwanie leje. San jest wysoki, opada na kilka dni i ponownie rośnie. Na niebie szara, brudna szmata. Wystarczy wyjechać troszkę na północ, by zobaczyć nad Pogórzem skołtunione chmurzyska. W domu zimno, nic nie schnie, nawet woda w kranie jakby bardziej mokra, klei się do rąk. Nikt nie pamięta o wakacjach. Amelia pierwszy rok w szkole. A ja z nią... zaczynam edukację od początku, bo kto temu dziecięciu pomoże zrozumieć te zawiłości. Bardzo się o nią martwię... to taki "zamyślający się" rocznik, powolny, troszkę leniwy, bardzo wrażliwy i miły. Małe, bezbronne kózki... hm... Dopiero teraz czuję prawdziwy ciężar macierzyństwa, bo wcześniej to była zabawa. Nauczyć swoje dziecko uczenia się, radzenia sobie z krytyką, rywalizacją. Mnie nikt nie przygotowywał do wyścigu szczurów, z jakim mamy dziś do czynienia, pewnie dlatego jestem kompletnie nieprzystosowana. Jak mam nauczyć tego swoje dziecko? I czy muszę? Czy moje dziecko musi być kiedyś wredną, wyrachowaną suką, by przeżyć w "nowym świecie"? Na szczęście Amelia też tego nie chce... ech, w końcu na świecie są jeszcze dobrzy ludzie. Słowem poświęcam jej więcej czasu, i tak chyba już na jakiś czas zostanie, nim zacznie sobie radzić. Mówić mi się nie chce. Więcej we mnie przemyśleń wszelakich, zwierzać się z tych nie wypada. Jeszcze. Tworzę coś nowego, tylko czasu na fotografowanie brak. Ale wkrótce pewnie będę musiała znaleźć chwilę. Zastanawiam się też ostatnio nad "rzucaniem na kogoś uroków". Nie przyznałabym się do tego, gdyby poważny facet, znajomy nie opowiedział historii z klientami, którzy nie płacili za wykonaną pracę. Zastanawiam się czy to nie sposób. Przecież czy ktoś może być szczęśliwy w mieszkaniu, domu budowanym na krzywdzie ludzkiej? Nie wiem.

Niech się stanie BABIE LATO.

Na Warmię jechaliśmy przez Gorzyce, Sandomierz, i tędy wracaliśmy. Szlam na umierających drzewach, wykarczowane sady, pozbijane tynki do pierwszego piętra, ciemne oczodoły po oknach, wymarłe podwórka, ani jednego psa, kota, który przebiegnie drogę. Nic. I strach, który mieszkańcy tych terenów mają w sobie. Kiedy będzie następny raz? I Warszawka, która podaje, opady na południu Polski zanikły, a ja widzę jak tłucze o szyby, nie widać Przemyśla, a San ledwo mieści się w korycie. To tylko San. A jego dopływy? A Wisła?