Dziś w Trójce usłyszałam o filmie, poszukiwanym przeze mnie od wielu lat. Nawet nie pamiętałam reżysera. Wprawdzie posiadam na kasecie video lichą kopię, to już nie odtworzę, bo video wyzionęło ducha. Wcześniej nie udało mi się go odnaleźć i chyba nigdy, gdybym dziś nie usłyszała tytułu: „Barwy granatu” (Cwiet granata). A szukałam „Owoc granatu”. Reżyserem jest nieżyjący od 21 lat Sergiej Paradżanow, który opowiada historię XVIII-wiecznego ormiańskiego poety Arujtuna Saradjana zwanego Sayat Nova, opowiada o tragicznej, nieszczęśliwej, zakazanej miłości poety do córki króla, o jego wygnaniu, odosobnieniu, o najeździe perskiego szacha. Film artystyczny – obraz. Poszczególne kadry następujące po sobie to ikony wypełnione symbolami, alegoriami odwołującymi się do tradycji i kultury ormiańskiej. Jeśli ktoś ma możliwość i wrażliwość na piękno, warto zobaczyć. W grudniu ubiegłego roku prezentowany był na Festiwalu Filmów Rosyjskich „Sputnik nad Polską” w Gdańsku.
Mimo, że do Triduum Paschalnego troszkę mniej niż dwa miesiące, pokażę swój staroć inspirowany filmem Paradżanowa. Są to projekty fresków (fragment) do kościoła na podkarpackiej wsi, będącego niegdyś cerkwią, a którym to zajmowałam się podczas swojej pracy dyplomowej.
