Szaro-buro, ciemno, ponuro... coś tam niby pada, niby nie... Najważniejsze, by mieć światło w sobie. Avatar Doroty to światło ma. A Dorota? Hehehe... A co innego życie rozświetli, jak nie jakieś nowe duperele. A okazja się znalazła, jeden z dwóch ulubionych kubków "się uszkodził". Chciałam dokupić. Całe Allegro przeszukałam, od góry do dołu, takich samych kubków nie znalazłam. Ale zobaczyłam te... Musiałam sobie sprawić :o) Tylko tak ta sama kawa ma inny smak. A jak już w domu się znalazły, to trzeba było porządki w szufladach, witrynie zrobić. Żałuję, że w Polsce wystawek nie ma ;o) Mam pudło kobaltowego szkła i nie wiem co z nim zrobić. Wystawiłabym przed dom, niech sobie ktoś weźmie, jeśli się spodoba. Wystawiłabym też sto kubków w parach albo w pojedynkę, z wielu, wielu parafii. A tak ogólnie się nie wyrabiam. Robię dniami i nocami i nadal mało. Rendery robią się godzinami. Ja jedna, program jeden, komputer jeden. Zawsze marzyłam o siostrze bliźniaczce ;o) Amelię od czasu do czasu wołam i pokazuję: patrz - mówię. Ucz się dziecko. Tu się mapy naciąga, tu się "lotfuje", tu "bulenuje"... a ona jak mantrę: Malarką będę! Dzieckooo, z malarstwa nie wyżyjesz!!! Od razu szukaj sponsora ;o)
Dzięki Adam za przypomnienie. A i bez tego jakoś nie mogę żyć...
Wytarły się z mojej dłoni
Ornamenty metafor
Wygięte skrzyżowania
Wystarczy jedno lśnienie
Na wskroś jestem jaka byłam
Czekałam, nie przyszedłeś
Puszczam po tafli jeziora
Kaczkę z zawieszoną myślą
Niech upadnie na drugie dno
