luminosity

Czuję niespieszność, rozleniwienie przedjesienne, flegmatyczność, o którą prosiła babcia Stefcia... czuję, że nic nie muszę, w końcu i tak każdy kończy tak samo. Odwykłam od ludzi. Ale to nie zmienia faktu, że umiem się porozumieć. Słońca nadal jak na lekarstwo, wcześniej zapada zmrok, dzień krótszy, i pomyśleć, że dwa tygodnie temu było ponad 30 stopni. Gdzie? Amelia poprosiła o grupowe zdjęcie z przedszkola. Patrzyła, szeptała do siebie, i je oddała... z powrotem leży w szufladzie. Wyciągnęła swoją lampę z lawą. Teraz, kiedy nastaje wieczór gapimy się w nią jak głupie... w pomarańczową Barbapapę. I jak tu nie pobawić się światłem. Codziennie się jej pytam - Może jutro zostaniesz w domu? - Nie, nie mogę. Muszę iść do szkoły, taki obowiązek... policjant powiedział - odpowiada. Dobrze, że dziś jest niedziela, nie muszę zrywać się o poranku, by przygotować kanapeczki, których nikt nie je, bo Amelia zajęta jest rozmowami z dziewczynkami z drugiej klasy. Hm... Dziękuję Joanno za list :o)